Po zakończeniu pracy zawodowej chcemy dostawać z tytułu emerytury prawie tyle ile wynosi w Polsce średnie miesięczne wynagrodzenie (stan na grudzień 2017 roku).
Kwota za jaką mieszkańcy naszego kraju mogliby zapewnić sobie godne życie to wg ich deklaracji 3 000 zł (średnia). Ocena wysokości tego świadczenie różni się w zależności od cech demograficznych. Mężczyźni chcą otrzymywać wyższą emeryturę niż kobiety (3 135 zł vs. 2 884 zł). Dodatkowo kwota ta rośnie wraz ze wzrostem wielkości miejscowości zamieszkania respondentów (od 2 878 zł dla mieszkańców wsi do 3 077 zł dla respondentów zamieszkujących miasta powyżej 200 tys. mieszkańców) oraz poziomem wykształcenia (od 2 468 zł dla osób z podstawowym wykształceniem do 3 2321 zł dla wyższego magisterskiego).
Emerytura jest dla ludzi młodych pojęciem abstrakcyjnym, oddalonym w czasie.
Potwierdzenie tej tezy możemy odnaleźć analizując wyniki wg pokoleń Polaków. Respondenci z pokolenia Z deklarują, że godne życie na emeryturze zapewni im kwota 2 835 zł podczas gdy dla pokolenia X hipotetyczna wysokość świadczenia wzrasta do 3 132 zł. Podobne zależności zaobserwujemy biorąc pod uwagę status zawodowy – najmniejszą kwotę zapewniającą godziwy czas po zakończeniu pracy zawodowej wymieniają studenci/uczniowie (2 2695 zł), największą osoby prowadzące własną działalność oraz pracujące na etacie lub części etatu (kolejno 3 363 zł oraz 3 042 zł).
Wnioski
Najwięcej wymagają osoby, które aktualnie oddają najwięcej swoich pieniędzy do państwowej kasy oraz posiadają najwięcej środków– pokolenie X, osoby pracujące lub prowadzące własną działalność gospodarczą. Respondenci, którzy do przejścia na emeryturę mają najwięcej czasu znacznie niżej określają wysokość środków niezbędne do godnego życia po zakończeniu pracy zawodowej – pokolenie Z, studenci i uczniowie.
Analizując charakterystykę tych grup należy zwrócić uwagę na fakt, że różnica w wynikach może być również tłumaczona odmiennym podejściem do pracy. Pokolenie X to lojalni pracownicy, którzy rzadko zmieniają miejsce pracy, a emerytura jest dla nich zwieńczeniem całego życia zawodowego. Z kolei osoby z pokolenia Z nie przywiązują się do jednego pracodawcy, a emeryturę mogą traktować jako dodatek do własnej pracy, którą będą kontynuować jak najdłużej.
Badanie zostało przeprowadzone przez MANDS w lutym 2018 roku na ogólnopolskiej, reprezentatywnej próbie 1000 dorosłych Polaków, metodą CATI.